197. Gordon Ramsey i śliwka w gębie - naleśnikowa sobota

A zrobiłam to tak:

W garnuszku roztopiłam masło. Zmiksowałam masło, mąkę pszenną pełnoziarnistą, jajko, odrobinę soli, mleko i wodę na odpowiednią konsystencją masę bez grudek. Odstawiłam na chwilę. Do garnuszka, w którym wcześniej roztapiałam masło, wrzuciłam pokrojone śliwki, łychę miodu i cynamon, i tak się sobie gotowały. Nagrzałam swoją jedyną patelnię - mały wok - i smażyłam naleśniki z obu stron - dlatego trochę z nich wyszły grubasy.

Mówiłam kiedyś, że kocham Gordona?  Nie znam wszystkich kucharzy na świecie prócz tych, którzy wystąpili w telewizji, albo których osaczyły blogerki, po prostu mnie to nie interesuje. Nie mniej jednak Gordon, dzięki swoim programom, stał się (jedną z milionów) miłością mojego życia - choć nie wiem czy w "kategorii kulinarnej" nie wygrywa z nim Joe Bastianich. Nie mniej jednak naleśniki pycha. Chciałam przygotować je wczoraj i by sobie leżakowały w lodówce, ale potem znalazłam przepisy, wg których wcale nie muszą być odstawione, a poza tym nie było mojej współlokatorki, więc sądziłam, że poranek również będzie należał do mnie. Nic bardziej mylnego. Okazało się, że wróciła o 7:30 rano i jeszcze nie wiem jak to zrobiła, ale wyrzuciła śmieci i ogarnęła kuchnię. Ciekawe. Ale z planu na naleśniki nie zrezygnowałam, było na to stanowczo za późno. To chyba jedne z najlepszych śniadań ostatnio.